طراحی پِژوهشکده توسعه پایدار و محیط زیست ( منطقه 22 شهرداری تهران)

موضوع این رساله "طراحی پژوهشکده محیط زیست و توسعه پایدار" است. مسأله حفظ محیط زیست و احترام به آن، موضوع تازه ای نیست بلکه قدمتی به اندازه تمدن بشری دارد. اما متأسفانه امروزه به دلیل استفاده نادرست و یک جانبه انسان از طبیعت، موضوع مهم آلودگی محیط زیست- آب، زمین و هوا – از دغدغه های مهم و شاید مهم ترین دغدغه عصر حاضر باشد. رسیدن به پایداری در محیط طبیعی زیست، همکاری نزدیک میان متخصصین عرصه های مختلف علوم را می طلبد. طراحی شهرها و ساختمان ها می تواند موجبات تخریب محیط زیست را فراهم آورد و یا بالعکس این ساخت و سازها در همراهی با محیط طبیعی باشد. تأثیرات ساخت و ساز را باید فراتر از مرزهای کالبدی بنا، در یک سطح جهانی دید و بررسی کرد. معماری پایدار در صدد رسیدن به الگویی برای کاهش و به حداقل رساندن این تأثیرات و جلوگیری از هدر رفتن مواد و منابع می باشد. توجه به محیط زیست بوم برای تلفیق عوامل محیطی و جوی و تبدیل آنها به کیفیت های فضایی، آسایش و فرم از ضروریات دست یابی به این نوع طراحی است. بررسی دقیق مخاطبان و کاربران یک فضای معماری، توجه به الگوهای فکری و رفتاری و انتظاراتی که از یک مکان خاص دارند، شرط لازم برای ماندگاری، پویایی و بهره وری فضاست. شناخت این موارد می تواند ما را به سمت یافتن جواب هایی برای تقویت رفتارهای منطبق با اصول پایداری و پیشگیری از رفتارهای تخریبی رهنمون شود. در دستیابی به الگوهای معماری پایدار، نباید از معماری و الگوهای بومی منطقه غافل بود، چراکه پیشینیان در گذر سالها به الگوهای منطبق با اقلیم و بوم دست یافته اند و این تجربیات می تواند گامی به سمت جلو برای رسیدن به اهداف مورد نظر باشد. با توجه به مطالب گفته شده در این پژوهش موارد زیر مورد بررسی قرار گرفت: ? توسعه پایدار ? انرژی ? شناخت بستر طرح ? شناخت معماری بومی منطقه و در طراحی سعی بر تلفیق این عوامل در کنار یکدیگر و ر سیدن به طرحی برای این مجموعه که در افقی طولانی، نیازهای مخاطب و محیط اطراف را پاسخ دهد، بوده است